W tym roku szkolnym uczniowie I LO po raz pierwszy spróbowali swoich sił w konkursie na temat historii polskich Żydów. Wystartowały w nim dwie uczennice: Weronika Szłapka (z klasy 3E) oraz Zuzanna Wróblewska (z 2D). Mimo że tematyka należała do tych trudniejszych, dziewczyny świetnie sobie poradziły, a Zuzanna dostała się nawet do finału, który odbywał się w Warszawie. Z tej okazji postanowiłam zadać jej kilka pytań.

Skąd pojawił się u Ciebie pomysł na wzięcie udziału w tym konkursie?

Informację o konkursie zobaczyłam na szkolnym Facebooku. Jako że brałam udział w warsztatach organizowanych przez Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne im. Stanisława Przybyszewskiego oraz Muzeum Regionalne w Wągrowcu, podczas których miałam styczność z historią Żydów mieszkających na Ziemi Wągrowieckiej, postanowiłam spróbować swoich sił w konkursie „Historia i kultura Żydów polskich”. Z początku miałam pewne wątpliwości i dość długo się wahałam. Dziś już wiem, że niepotrzebnie.

Na czym polegały przygotowania?

Materiały potrzebne do wystartowania w konkursie zbierałam już dwa lata wcześniej podczas wspomnianych wyżej warsztatów historycznych. Swoje przygotowania zaczęłam natomiast od ich odświeżenia i zebrania wszystkiego w jednym miejscu. Następnie przejrzałam książkę zatytułowaną „Dzieje Wągrowca” i zaczerpnęłam trochę informacji z Internetu. Długo zabierałam się do napisania pracy, ale gdy już zaczęłam, nie mogłam przestać. Muszę zaznaczyć, że nigdy wcześniej nie miałam styczności z tak obszerną pracą pisemną.

Co sprawiło Ci największą trudność?

Myślę, że znalezienie czasu i – wbrew pozorom – niewielka liczba źródeł historycznych, z których mogłabym zaczerpnąć dodatkowe informacje. Zdawałam sobie sprawę, że będę musiała poświęcić na pisanie każdą wolną chwilę. Jak mogłoby się wydawać, napisanie dwudziestostronicowej pracy nie jest wielkim wyczynem, gdy posiada się już pewną wiedzę na temat. Nie było to jednak takie oczywiste. Co prawda pisanie sprawiało mi przyjemność, ale z czasem zebrane wcześniej wiadomości wyczerpały się, a praca nie była jeszcze ukończona. Można powiedzieć, że wówczas moje poszukiwania zyskały szerszy zakres i każda nowo zdobyta informacja była na wagę złota.

Zajmowałaś się tylko wągrowieckimi Żydami?

Nie. Gdy po długim wyczekiwaniu wyniki zostały ogłoszone, niezwykle się ucieszyłam. W zgłoszeniu, w którym wyraziłam chęć wzięcia udziału w konkursie, musiałam podać trzy wybrane przeze mnie lektury o tematyce żydowskiej. Z pomocą pana Sebastiana Chosińskiego zdecydowałam się na następujące: „Żydzi w kulturze polskiej” Aleksandra Hertza, „Zagłada i powstanie” Cywii Lubetkin oraz „Opowieści o aniołach, duchach i demonach” Martina Bubera. Jako że czasu było niewiele, nie czekając nawet dnia dłużej, zabrałam się za czytanie. Oprócz znajomości lektur, podczas centralnego etapu konkursu musiałam wykazać się znajomością napisanej wcześniej przeze mnie pracy pisemnej. Przez dwa tygodnie regularnie przygotowywałam się do egzaminu ustnego, który odbył się 25 maja w Warszawie w siedzibie Teatru Żydowskiego przy ulicy Senatorskiej w Warszawie.

Opowiedz o tym jak on przebiegał!

Zostałam przydzielona do komisji nr 1, która mieściła się gabinecie dyrektor teatru. W jej skład wchodziła dr hab. Jolanta Żyndul oraz pięcioro innych egzaminatorów. Pytania, jakie mi zadano, dotyczyły przede wszystkim znajomości wybranych lektur, ale komisja sprawdzała także moją wiedzę ogólną na temat kultury i historii Żydów w Polsce. Przesłuchiwanie trwało mniej więcej 20 minut, jednak zdawać by się mogło, że od czasu przekroczenia progu gabinetu minęła dosłownie chwila. Mały stres, jaki towarzyszył mi podczas rozmowy, rozładowałam podczas spaceru po stolicy, podczas którego wraz ze swoim nauczycielem historii Sebastianem Chosińskim odwiedziłam między innymi warszawską starówkę oraz  Rynek Nowego Miasta. Po spacerze udaliśmy się  do Domu Rekolekcyjno-Formacyjnego mieszczącego się przy Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Na kolejny dzień zaplanowane zostało zwiedzanie Muzeum Historii Żydów Polskich Polin, skąd wyruszyliśmy w stronę Klubu Dowództwa Garnizonu. W tym budynku znajduję się obecnie główna sala Teatru Żydowskiego. Odbyła się tam gala rozdania nagród i wyróżnień w dwóch kategoriach: gimnazjalnej oraz licealnej. Otrzymałam dyplom finalisty oraz dwie książki. Po części oficjalnej nastąpiła część artystyczna w wykonaniu aktorów Teatru Żydowskiego.

Wiedza o kulturze żydowskiej jest dla Ciebie ważna?

Kultura żydowska jest niezwykle ciekawa, a znajomość historii wyznawców judaizmu szczególnie ważna dla naszego kraju. Świadczy o tym chociażby fakt, że Żydzi stanowili znaczną część mieszkańców Polski przed drugą wojną światową (10% ludności kraju), przez co stali się również integralną częścią polskiej historii. Dostrzegłam to zarówno podczas przygotowań do konkursu, jak i w czasie jego trwania. Uważam, że wiedza na ten temat jest potrzebna, aby lepiej poznać i zrozumieć ludzi pochodzenia żydowskiego.

W jaki sposób zachęcić uczniów naszej szkoły, do przystąpienia do następnej edycji konkursu?

Konkurs organizowany jest niestety nie co rok, a co dwa lata. W związku z tym nie będę mogła uczestniczyć w jego czternastej edycji. Chciałabym natomiast zachęcić moje koleżanki i kolegów ze szkoły i przekonać, że naprawdę warto! Dla mnie była to niezwykła przygoda, której owocem jest nie tylko zdobyta wiedza, ale także wspaniałe wspomnienia.